Van marktwerking in de zorg ben ik nooit een fan geweest. Daarin ben ik zeker niet de enige: tot nu toe was iedereen die ik erover sprak tijdens een interview er op z’n minst heel kritisch over.
Zo sprak ik in juni van dit jaar voor het blad De Psychiater over de sluiting van enkele hoogspecialistische klinieken. Het gaat om klinieken waar patiënten met complexe problematiek samen wonen (al dan niet in deeltijd) en een intensieve behandeling ondergaan. Een deel van deze mensen kan nu nergens meer terecht voor zo’n behandeling, anderen moeten op een jarenlange wachtlijst. De woede en verbazing van de geïnterviewden over de sluitingen was voelbaar. ‘Je kunt mensen nog vele jaren ambulante zorg bieden die niet helpt, óf je kunt het in één keer goed doen’, zei een van de geïnterviewde psychiaters. ‘Wij behandelen meestal jonge mensen die daarna met weinig zorg toekunnen. Zij gaan studeren, werken, een gezin starten… Dat betaalt zich dubbel en dwars terug aan de maatschappij.’
Uiteindelijk heeft marktwerking in de zorg geleid tot de problemen, betoogde een andere geïnterviewde. ‘Verschillende gezondheidszorgeconomen constateren dat marktwerking prima werkt voor eenvoudige zorg, zoals staar- of knieoperaties, maar niet voor complexe. Maatschappelijk kwetsbare patiënten met meerdere problemen trekken in dit systeem aan het kortste eind.’
Hoewel ik over het algemeen liever over medisch-inhoudelijke onderwerpen schrijf, was dit absoluut een interessant en relevant onderwerp om me in te verdiepen. Ik hoop stiekem dat mijn artikel een klein beetje kan bijdragen aan meer aandacht voor dit onrecht.
Meer artikelen lezen? www.dianadeveld.nl/artikelen