Lijzige kroegtijger

Mijn uitzicht vanaf mijn tijdelijke werkplek
Mijn uitzicht vanaf mijn tijdelijke werkplek

Vandaag voer ik een experiment uit: ik ben verkast naar een café. Natuurlijk niet om mij ‘s ochtends al aan de rode wijn te zetten, maar om eens een andere werkomgeving te hebben. En… het bevalt heel goed! Er is gratis wifi hier bij het Douwe Egberts NN-café, er staat een kerstboom, ik heb uitzicht op een architectonisch hoogstandje (Rotterdam Centraal), ik zit op een stoel met een zacht velletje erop en er is lekkere thee (2,50 per kopje, dat doe ik thuis goedkoper maar ik heb de meerprijs er graag voor over).

De bedrijvigheid om me heen – overigens opvallend veel mensen met exact dezelfde laptop als ik – en het geroezemoes en getinkel van kopjes en schoteltjes zorgen ervoor dat ik geen druilerig gevoel krijg, wat me thuis soms wel overkomt. Ik ben dan ook behoorlijk productief. Zo heb ik al een aantal mails verstuurd voor een opdracht om chirurgische bijsluiters te fabriceren, een infographic over het effect van vasten op chemotherapie vertaald en aangepast, correcties op een artikel verwerkt, en nu ben ik een interview over de medisch-biologische gevolgen van de kernramp bij Fukushima aan het uittypen. Dat interview, met een Britse dame, hield ik anderhalve week terug per Skype.

De uitgestelde verwerking werd mogelijk gemaakt door de app Voice Record op mijn telefoon, waarmee ik het Skype-gesprek opnam. Heel handig, vooral omdat ik net ontdekte dat ik het gesprek ook vertraagd (traploos nog wel!) kan afspelen. De toonhoogte van mijn en haar stem veranderen daardoor gelukkig niet, maar de spreeksnelheid wel. We klinken dus een beetje lijzig, maar zonder death-metal-effect. Het vertragen helpt wel om haar erg Britse Engels goed te kunnen verstaan, en bovendien bijna live mee te kunnen tikken! Ik zeg: aanrader, die app.

Zo, en nu weer aan de slag.

 

 

 

 

One thought on “Lijzige kroegtijger

Comments are closed.