Herfst

Als ik in dit tergend trage tempo door blijf bloggen, dan bespaar ik mezelf in ieder geval energieslurpende peinzerijen over de titels van mijn posts. Na het bericht Zomer (ergens in juli) volgt nu Herfst (23 oktober). Het volgende blogje zal vast Winter heten…

Wat valt er te melden op werkgebied? Er is nog steeds genoeg te doen: de eerste Transparant (Nederlandse Transplantatie Stichting) die ik coördineerde is inmiddels in druk verschenen, morgen reis ik naar de NTS voor een evaluatie en een bespreking van de onderwerpen voor in het komende nummer. Transparant verschijnt maar vier keer per jaar, dus we hebben gelukkig nog even. Verder ben ik – naast de altijd doorlopende KIJK Antwoordt-jes – bezig met een artikel voor het LUMC Magazine over veroudering, rond ik samen met collega Maaike Wijnands van Oehoe de teksten voor animaties over behandelopties voor nierpatiënten af, schrijf ik over e-Health-toepassingen voor NWO, af en toe wat pers-/nieuwsberichtjes voor het LUMC, binnenkort interviews voor Medische Oncologie, De Psychiater, en twee hematologische uitgaven van uitgeverij Van Zuiden. Voor de Nierstichting ben ik bezig met drie teksten over nieraandoeningen, bedoeld voor patiënten. Het blijkt lastig om de drukbezette specialisten te strikken voor het delen van de voor mij benodigde kennis. Tot slot zal ik hoogstwaarschijnlijk freelance-collega Mirjam Bedaf tijdens haar verlof vervangen in haar rol als eindredacteur van Hemato-oncologie (BPM Medica). Leuk, zal ik ook één dag per maand in Amsterdam aan het werk zijn! Zo kom je nog eens ergens. De plannen met Meditaal staan intussen op een zeer laag pitje, wegens te weinig urgentie en deadlines.

Na de zomervakantie ben ik vrijwel elke werkdag per fiets naar mijn kantoor gegaan, wat me heel goed bevalt. Ongemerkt fiets ik zo toch 13 km per dag, en het gaat nog sneller dan reizen per metro of tram ook. Eenmaal binnen mag ik dan lekker lui de lift nemen, in plaats van vier trappen te beklimmen. (Soms doe ik het toch en kom dan buiten adem en bezweet boven – het zijn nogal hoge verdiepingen, gek genoeg niet allemaal met hetzelfde aantal traptreden.) Nu hopen dat het fietsen ook in de herfst te doen blijft. Ooit zwoor ik om nooit meer een regenpak aan te trekken, na traumatische ervaringen op de middelbare school, maar daar ben ik nu wel weer overheen. Zolang het maar niet glad is.

Dit is niet echt een inspirerend blogje geworden, waarvoor excuses, maar als kleine troost kan ik melden dat ik nu waarschijnlijk weer mijn mond houd totdat het wintert.