In mijn vorige bericht schreef ik al (of nou ja, ik suggereerde) dat het alleen werken niet echt bij mij past. Ik hou van praten en luisteren, van interactie. Ik leef standaard op van een interview, een borrel (zoals vandaag bij KIJK/Know How) of gewoon een gezellig gesprek bij de koffieautomaat. Een gesprek geeft me energie, ik word er vrolijk en creatief van. Vaak voelt het alsof ik door gesprekken een leukere kant van mezelf naar boven haal. Om wat van die interactie te proeven werk ik tegenwoordig regelmatig in een café, en dat bevalt me beter dan thuis, maar alsnog is het vrij solitair.
Daarom ben ik afgelopen dinsdag bij drie werkplekken gaan kijken die ik via Google gevonden had. Afspraken gemaakt, op de fiets gestapt en rondleidingen gekregen. Ik werd overal heel vriendelijk ontvangen en de mensen leken me interessant. Twee van de drie werkplekken bleken echter niet altijd goed bezet te zijn – en dan heeft het voor mij weinig zin. Ik heb namelijk geen faciliteiten nodig behalve internet en een stoel (de laptop en de mobiel neem ik zelf wel mee); het gaat mij juist om de aanwezigheid van een soort surrogaat-collega’s. Bij Kleinhandel was het wél druk – er zitten wel vijftig kleine bedrijfjes – en trouwens ook heel mooi en hip ingericht. Die locatie sprak me dus het meest aan.
Vanochtend ben ik er een paar uur gaan proefdraaien. De jongen die me dinsdag rondleidde was er vandaag niet, maar mailde me het wifi-wachtwoord. In de gemeenschappelijke ruimte, die ook in het filmpje achter de link te zien is, nestelde ik me aan een van de – verder lege – tafels met mijn laptop en een kopje thee uit de automaat. Tikken maar.
Dat tikken ging best, maar helaas: in de paar uur dat ik er zat, heb ik met niemand gesproken. Er waren wel veel mensen, maar die zaten in hun eigen bedrijfsruimten, dus niet in de gemeenschappelijke ruimte. Ze zeiden hooguit vriendelijk gedag als ze langs me liepen. Ik kan het ze niet kwalijk nemen: ik zou zelf ook niet zomaar iemand aanspreken die ergens met z’n laptop aan tafel gaat zitten. Maar andersom ga ik ook niet aankloppen bij die bedrijfjes en mezelf voorstellen – dat vind ik te opdringerig. Bovendien: wat hebben ze met mij te schaften? Misschien hadden ze vandaag juist zin om eens lekker geconcentreerd te werken!
Er is ook een optie om bij Kleinhandel een bureau + stoel te huren in een gemeenschappelijk kantoor, met een stuk of zeven zzp’ers van verschillend pluimage. Dat kost wat meer per maand dan de ‘flexplek’ die ik vandaag uitprobeerde, maar op zich zou ik dat er wel voor over hebben. Dus ben ik vandaag ook even langs het daarvoor aangewezen kantoor gelopen, stiekempjes. Er zaten twee mensen geconcentreerd naar een scherm te staren, en de andere bureaus waren leeg. Misschien kwam ik niet op het goede moment, maar ik kreeg nog niet het gevoel dat ik daar heel graag zou zitten werken.
Kleinhandel borrelt wel elke vrijdag, misschien schept dat nog mogelijkheden tot kennismaken, maar vooralsnog betwijfel ik of dit is wat ik zoek. Tja, wat nu? Tips voor leuke, goedbezette en gezellige ZZP-werkplekken in Rotterdam zijn welkom (diana@dianadeveld.nl of in de reacties). Een kantoor delen met andere journalisten/tekstschrijvers/communicatietypjes zou ideaal zijn, maar ik neem ook best genoegen met programmeurs, boekhouders, ontwerpers, architecten of desnoods beurshandelaren 😀